هوس كرده ام....

كه تــــــــــــــو باشي و من.....

و هيچكس نباشد...

انگاه...

داغترين اغوشـــــــ ها را از تــنــتـــــــــــ...

و شيرين ترين بوســـــــــــهها را از  لبانتــــــــــــــ....

                    بيرون بكشم.....

به تلافي تمام روز هايي كه ميخواستمتـــــــــــ....

امـــــــــــــا    نبودي .....

دلواپسیــــــــــ منــــــــــ از نیامدنتــــــــــــ نیستــــــــــــ!

میـــــ ترسمــــــــــــ

در پســـ اینــــ دلـــ دلـــ زدنـــ ها

بیاییــــ و دلخواهــــ تو

نباشمـــــ !

 گـاه בلـمــ مےـگـیرב

گـاه زטּـבگــے ســخـتــــ مےـشـوב

گـاه تـטּـهـا , تـטּـهـایـے آرامـشــ مـے آورב

گـاه گـذشـتـهـ اذیـتـمـ مـیـکـنـב

ایـטּ `گـاه هـا`... گـهـگـاه تـمـامــ روز و شـبــ مـنــ مےـشـو טּـב

آטּـوقـت بـغـض گـلـویـم را مـےـگـیـرב !

בرسـت مـثـل هـمےــטּ روزـها

ڪسے ڪــﮧ زیــاב تـو פــرفــاشــ میگــــﮧ بےפֿـيال

بيشتر از همـﮧ فـڪـر و פֿـیــالــ בارهـ

فـقـط בیگــﮧ פـوصلـــﮧ ے بـפـثـــ نــבارهـ

 هِـــے تـــ×ــــو......!!

مبهـوت یڪـ شـِڪـست ، مغلوب یڪـ اتِفاق

خـُرده هایـَش را باد دارد میبـَرد

و او فقـط خاطراتـَش را مُحڪـم بَغل گـِرفته

بیـا آخرین شاهڪـارت را بیبین

مـُجسمـﮧ اے ساخـتـﮧ اے بـﮧ نـامـ ِ

مـَـــــــ ن ...!

خیلی وقت است مرده ام...
دلــــــم می خواهد ببارم،کسی نپرسد
چرا؟. . . توچه میفهمی. . .
این روزها ادای زنده ها را در میاورم. . .
تظاهر به شادی می کنم ، حرف میزنم مثل همه . . .
امـــــــــــــــــــــــــــا. . .
بساط کرده ام و تمام نداشته هایم را به حراج گذاشته ام
بی انصـــــــــــــــــاف...
چانه نزن ... حسرت هایم به قیمت عـــــــمرم تمام شده. . .

میدونی وقتی وسط درگیریهای ذهنیت

حس میکنی به آخر خط رسیدی، 

چی میچسبه؟؟

یـــــــه فـنــــــــجـــــــون صـــــــداقـــتِ داغ !!!!!

اونم از لبهای کسی که،

اعتراف میکنه هر جوری و

هرجای دنیا که باشی

عاشقته

هر چقدر هم بگویی :مردها فلانند ..زن ها فلان 

تنهایی خوب است دنیا زشت است .....

هی فلانی ...

عاشقانه های مرا به خودت ..نگیر 

مخاطب من ..معشوقه ایست که وجودش را به دنیا نمیدم ...

روزي مرد جواني وسط شهري ايستاده بود و

 ادعا مي كرد كه زيبا ترين قلب را درتمام آن منطقه دارد.

جمعيت زياد جمع شدند.

 قلب او كاملاً سالم بود و هيچ خدشه‌اي بر آن وارد نشده

بود و همه تصديق كردند كه قلب او به راستی

 زيباترين قلبي است كه تاكنون ديده‌اند.

 مرد جوان با كمال افتخار با صدايي بلند به تعريف قلب خود پرداخت.

ناگهان پير مردي جلوي جمعيت آمد و

 گفت كه قلب تو به زيبايي قلب من نيست.

 مرد جوان و ديگران با تعجب به قلب پير مرد نگاه كردند قلب

 او با قدرت تمام مي‌تپيد اما پر از زخم بود.

 قسمت‌هايي از قلب او برداشته شده و

 تكه‌هايي جايگزين آن شده بود و

 آنها به راستی جاهاي خالي را به خوبي پر نكرده بودند

 براي همين  گوشه‌هايی دندانه دندانه درآن ديده مي‌شد.

 در بعضي نقاط شيارهاي عميقي وجود داشت

كه هيچ تكه‌اي آن را پرنكرده بود، مردم كه به قلب پير

 مرد خيره شده بودند با خود مي‌گفتند كه چطور او ادعا مي‌كند

 كه زيباترين قلب را دارد؟

مرد جوان به پير مرد اشاره كرد و گفت

 تو حتماً شوخي مي‌كني؛ قلب خود را با قلب من

 مقايسه كن؛ قلب تو فقط مشتي رخم و بريدگي و خراش است .

پير مرد گفت: درست است. قلب تو سالم

به نظر مي‌رسد اما من هرگز قلب خود را با قلب تو عوض نمي‌كنم.

هر زخمي نشانگر انساني است كه من عشقم را به او داده‌ام،

  من بخشي از قلبم را جدا كرده‌ام و به او بخشيده‌ام.

 گاهي او هم بخشي از قلب خود را به من داده است كه

 به جاي آن تكه‌ي بخشيده شده قرار داده‌ام؛

 اما چون اين دو عين هم نبوده‌اند گوشه‌هايي دندانه دندانه

 در قلبم وجود دارد كه برايم عزيزند؛ چرا كه ياد‌آور

 عشق ميان دو انسان هستند. بعضي وقتها  بخشي از قلبم

 را به كساني بخشيده‌ام اما آنها چيزی از قلبشان

 را به من نداده‌اند، اينها همين شيارهاي عميق هستند.

 گرچه دردآور هستند اما ياد‌آور عشقي هستند كه داشته‌ام.

 اميدوارم كه آنها هم روزي بازگردند

 و اين شيارهاي عميق را با قطعه‌ای كه من در انتظارش

 بوده‌ام پركنند، پس حالا مي‌بيني كه زيبايي واقعي چيست؟

مرد جوان بي هيچ سخني ايستاد،

در حالي كه اشك از گونه‌هايش سرازير مي‌شد

 به سمت پير مرد رفت از قلب جوان و

 سالم خود قطعه‌ای بيرون آورد و با دستهاي

 لرزان به پير مرد تقديم كرد پير مرد آن را گرفت

و در گوشه‌اي از قلبش جاي داد و بخشي از قلب

 پير و زخمي خود را به جاي قلب مرد جوان گذاشت .

مرد جوان به قلبش نگاه كرد؛ ديگر سالم نبود،

 اما از هميشه زيباتر بود زيرا كه عشق

از قلب پير مرد به قلب او نفوذ كرده بود...

بی تو ،من کجا روم؟کجا روم؟

هستی من از تو مانده یادگار،

من به پای خود به دامت آمدم ،

من مگر زدست خود کنم فرار!

تا لبم، دگر نفس نمی رسد،

ناله ام به گوش کس نمی رسد،

می رسی به کام دل که بشنوی:

ناله ای ازین قفس نمی رسد...!

نمیدانم چرا؟

\

روی سنگ قبرم ننویسید تنها بود بنویسید بهترین دوستش تنهایی بود!!!

روی سنگ قبرم ننویسید عشق در وجودش نبود بنویسید وجود او از عشق بود!!!

روی سنگ قبرم ننویسید  تحملش کم بود بنویسید مشکلاتش بیش از اندازه بود!!!

روی سنگ قبرم ننویسید  روز های اخر غمگین بود بنویسید شاد بود مرگش فرا رسیده بود!!!

روی سنگ قبرم ننویسید  از دوری یار مرد بنویسید از عشق یار مرد!!!

روی سنگ قبرم ننویسید  نامش سارا بود بنویسید نامش دیوانه بود!!!

روی سنگ قبرم ننویسید  بعضی وقتا بی دلیل می گریست بنویسید ما نمیدانستیم چرا می گرید!!!

روی سنگ قبرم ننویسید  طاقت نامردی رو نداشت بنویسید همه در حقش نامردی کردن!!!!.......

گـُم شـــــــو ...

خیـــالی نیست ؛ دیگر میدانم کجا پیدایت کنم !!

سر راست است ...

همان کوچه ی " علـــی چپ

هر شعر
گریز از یک گناه بود
هر فریاد
گریز از یک درد
و هر عشق
گریز از یک تنهایی عمیق
افسوس که تو
هیچ گریزگاهی نداشتی…!

من آنقدر خواستمت که نخواستنت را ندیدم
تو آنقدر نخواستی که هیچ چیز از من ندیدی

عمر قفس بست مسیر نفسم را
حالا که دری هست مرا بال و پری نیست
…
حالا که مقدر شده آرام بگیرم
سیلاب مرا برده و از من اثری نیست
…
بگذار که درها همگی بسته بمانند
وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست